A dish best surved cold

Het gebeurt niet vaak, maar op dagen als deze kan ik gewoon geen blije, leuke, everything happy film kijken. Dagen dat mijn wekker om 05.10 gevolgd wordt door getik op het darkraam als bevestiging van een voortdurende regenbui, een dag dat ik om 06.00 als zeik en dan ook zeiknat ben geregend, een dag dat ik mijn sokken kan uitvringen en er een heel afrikaans dorp mee voeren, een dag die bangladesh droog zou noemen, afijn zo'n dag dus.

Misschien is het lastig voor te stellen, maar ik word van zo'n dag een beetje chagerijnig. Vervelend voor mijn omgeving, maar net zo vervelend voor mij. Als ik dan iets niet kan uitstaan zijn het happily ever after films, niet beperkt tot sprookjes, maar ook romantische komedies, komedies en animatiefilms.
Films waar nooit iemand kletsnat regent, waar alles iedereen voor de wind gaat (terwijl ik om 05.45 met tegenwind op de fiets zit) en het grootste probleem is dat een persoon de ander niet zijn/haar bed in kan krijgen. BIG DEAL!!!!!
Films waar ik dan wel nog van kan genieten zijn de zo(door-mij)genaamde wraakfilms.
Dat zijn pas films waarin de hoofdpersoon echt wat moeilijk heeft doorstaan, als motief van wraakactie. Neem Kill Bill. Beatrix (sorry spoiler voor zij die de film nog moeten kijken) heeft het niet makkelijk gehad. Aangevallen op haar trouwdag, bijna doodervaring, vier jaar coma en als ze wakker wordt is ongeboren baby weg.
Neem Old Boy. Man wordt 15 jaar opgesloten in een één-kamer appartement zonder menselijk contact en als hij eindelijk wordt vrijgelaten krijgt hij van zijn persoonlijke villain de opdracht hem te gaan zoeken en wraak te gaan nemen.
Neem the bourne trilogy. Bourne wordt wakker zonder geheugen en wordt ook nog eens achtervolgd door de CIA. Als in de tweede film dan ook nog eens zijn vriendin wordt vermoord is het logisch dat hij achter de CIA aangaat.

Noem me evil maar ik haal daar iets van geruststelling uit op zo'n dag. Het bevestigd dat het nog zoveel rotter kan. Met het leven van die mensen vergeleken stelt een beetje regen geen zak meer voor. Ik kan me dan lekker inleven in hun frustratie en haal bevestiging uit het slagen van hun wraakacties, dat het met mij ook wel goed komt.
Daarnaast zijn dit soort dagen ook perfect voor de wraakfilms zit in het begin van Kill Bill. Die opent met: Revenge is dish best served cold.
Ik heb me nog nooit kouder gevoeld dan op de fiets met een natte spijkerbroek die met iedere keer dat je je knie optrekt langs je benen schuurt, regendruppels die zich via je haar en neus een weg banen naar je kin en twee plastic tasjes snijdend in je handen, een gevuld met inmiddels verregendde appelflappen en de ander met de eerder doorweekte sokken en schoenen die je uit ellende hebt moeten omwisselen omdat er simpelweg niet meer op te lopen viel.
Kouder dan dat wordt deze dish niet, dus laat die wraakfilms maar komen.

Shit, ben vanavond alleen met mijn zusje en met haar 15 levensjaren vind ze die films eng, dus ik zal me helaas moeten aanpassen. Dan maar vasthouden aan dit gevoel van kou tot morgen.